In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Half april hebben we altijd onze eerste open tuin. We werken en leven er naar toe. Het moment waarop de tuin er helemaal klaar voor is om gezien te worden.
Natuurlijk is de natuur dat altijd maar het lijkt een soort aftrap van een nieuwe tijd in de tuin. Het is van een onbeschrijfelijke schoonheid om de kievitsbloemen met heel velen het bloemenweiland te zien overmeesteren. Het is altijd een topmoment in de tuin.
Maar dit jaar voor mij geen angst dat ze uitgebloeid of juist nog niet helemaal in bloei zijn net als we open tuin hebben. Die zorgen ben ik kwijt maar wat had ik dit bloemenveld vol kievitsbloemen graag laten zien. Om samen met anderen je hart sneller te voelen kloppen. Verbonden in schoonheid.
Een foto is mooi maar het blijft toch een schraal aftreksel van de werkelijkheid…
