Natuurgekwetter – editie nummer 7 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’ .
Alsof geluiden als zaad over de hele tuin worden uitgestrooid.
Drie grote bonte spechten maken kabaal bij het nestgat van vorig jaar in de abeel en verjagen elkaar om beurten. Rustig herhaalt de koolmees zijn eentonige roep. Het begint vaak al voorzichtig in de winter. Maar met wat meer zon en licht erbij weet de mees van geen stoppen.
Merels maken ook al ruzie en de alarmroep klinkt luid en langdurig. Een roodborstje zit boven op het beeld en ‘zevert’ wat voor zich uit. Hoog boven in de lucht hoor ik de buizerd, alsof een kat miauwt. Nijlgansen schreeuwen agressief naar soortgenoten maar eigenlijk naar iedereen. Ze lijken wel altijd boos.
In de geheime tuin herhaalt de holeduif zijn roep ‘hoe-hoe-hoe’. Veel verder komt hij niet. Wat een orkest. Een fenomenaal optreden en dit is nog maar het begin…!
