Natuurgekwetter – Week 10 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Tegenover mijn huis ligt een bos. De Waarderhout. Niet groot maar wel een echt bos. Zonder dat bos geen jaarlijks broedende bonte specht in mijn tuin.
Het bos trakteert opnieuw. Als ik ’s nachts wakker wordt dan hoor ik de roep van een uil. Een echt uilengeluid. ‘Oeh, oeh, oeh’. Gedragen door de stilte van de nacht strekt het ver. Het kan niet missen dat dit een bosuil is. Veer op bij elke nieuwe roep en vraag me af, hoor ik het smachtelijk verlangen naar een vrouwtje er in door? Of is het toch meer het dreigen naar een indringer in zijn biotoop?
Ik lig langer wakker dan ik zou willen. Maar eerlijk is eerlijk, niet alleen van de roep, maar ook van de gedachten dat er een bosuilennestkast in mijn tuin hangt. In mijn halfslaap komt hij hier broeden…
