Natuurgekwetter – Week 41 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Donderdagavond ben ik nog wat bezig in de tuin. Buren van verderop, een vader en zoon, verschijnen aan de haag. Ze willen iets laten zien. Welkom natuurlijk. Het maakt me nieuwsgierig. Ze hebben een plastic bakje in hun hand. Oef, ik schrik als ik er in kijk. Een dode ijsvogel….
Het fluorescerende blauw spat er nog van af. Wat ik zie is mooi en lelijk tegelijk. Tegen de ramen doodgevolgen.
Vreemd, de dood van zo’n zeldzame vogel lijkt me meer te doen dan die van een algemene.
Het is een mannetje. Dat kun je zien aan de ondersnavel. Zwart; mannetje. Oranje; vrouwtje.
Ineens dringt het tot mij door. Toch niet ‘mijn’ ijsvogel…? Hoe laat vonden jullie hem, vraag ik? Gelukkig, daarna heb ik ‘mijn’ ijsvogel nog bij de vijver zien vissen. Gek, net alsof de dood ietsjes minder erg is…
