Natuurgekwetter – Week 40 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Als ik niet uitkijk knalt er zo’n stekelvormige kastanjebolster tegen mijn hoofd. Aan de voet van de boom ligt een tapijt van glimmende kastanjes! Mijn kleinkinderen rapen ze alsof ze vrij mogen graaien in een snoepwinkel! Blije gezichten. Dat hoort bij de herfst.
Vallende bladeren hoeven niet te leiden tot depressie maar tot feestvreugde! De eerste bomen verkleuren. Kijk eens hoe de twee bomen als een uitslaande brand de tuin inkleuren. Het begint met een frisheid en dan weet ik dat de herfst binnen sluipt. Het zonlicht verandert en wordt zachter.
Ruik eens. Ik geniet zonder mate van de gaaien. Onvermoeibaar vliegen ze boven mijn hoofd af en aan. Onmiskenbaar met eikels in hun bek. Ze verstoppen ze. Maken een soort voorraadkamer. Oppotten voor de winter die (mogelijk) gaat komen. Net als heel Nederland kijken ze bezorgt naar de toekomst.
