Natuurgekwetter – Week 39 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Een droge klap tegen het raam. Dat geluid ken ik. Ook de gevolgen. Als ik aankom dan ligt daar een vogel. Levenloos. Ik kan mijn ogen niet geloven. Daar ligt een ijsvogel!!! Ik neem de vogel in mijn hand en bewonder hem. Wat een schoonheid. Bestaat er ook zoiets als ‘te mooi’?
Kleuren als op een schilderspallet. Een fluorescerende blauwe streep op de rug. Een oranje borst. Op zijn kop mengt het donker blauw zich met een diepgroen en overal lichtblauwe vlekjes. Ontroerend mooi is de witte penseelveeg achter de oranje wangvlek. De snavel is scherp als de punt van een pijl. Het is nog een jong. Dat kun je zien aan de blauwgrijze tinten op zijn borst.
Hoe vaak je hem ook gezien hebt, als je hem tegenkomt maakt hij je dag goed. Behalve vandaag dan!
