Het behoeft eigenlijk geen naam. Ineens ervaar je het. Net het gevoel alsof je het hoogste punt bereikt hebt en de afdaling bent begonnen. Herfst. Tijdens de zonnige dagen voel je een speciale frisheid. De adem van de natuur verandert. De geur, de kleur maar ook het geluid voor wie goed luistert. De omslag is zo subtiel dat woorden te klein zijn om te omschrijven wat er aan de hand is.
Ik open het boek van de vroege dag. Het eerste geluid dat ik hoor is van de kauwen. Vanuit de hoge abelen klinkt hun ‘tjak-tjak-tjak’. Een zwarte wolk vliegt in formatie boven de tuin en tekent fraaie figuren. Ze spelen een spel met de wind. Duiken, kantelen en laten zich meevoeren. Ze voelen zich thuis in onze tuin.
De kauw wordt vaak voor kraai uitgemaakt, maar is veel mooier. Zijn ogen zijn klein en lichtblauw, achter op zijn hoofd heeft hij een prachtige grijze kap.
Een mannetje heeft zijn oog laten vallen op een vrouwtje en probeert haar te versieren met rare acties, drukdoenerij en aanvallen op veel grotere beesten. Onze hond kijkt verstoort op. Af en toe is er een onopvallend opvallende blik naar het vrouwtje. Zie je me wel? Als zij door de knieën gaat breekt is de verkering begonnen. Deze duurt vaak wel een jaar voordat het tot paren komt. Ze willen er zeker van zijn dat het de teer beminde voor het leven is.
Daarin is de liefde van het kauwtje heel bijzonder. Elkaar trouw zijn voor het leven. Partners gaan altijd zij aan zij. Verliezen elkaar niet uit het oog en kunnen helemaal in elkaar opgaan. Brabbelen liefdevolle kauwgeluiden en bewerken elkaars kopveren met hun snavel. Kopje krauwen als pure romantiek. Wanneer een partner sterft of verdwijnt is het leed van de overgeblevene niet te overzien. Volhardend blijft deze zoeken.
In de vroege avond zijn het echte hangjongeren. In de windsingel hoor ik ze tegen elkaar aan ‘kauwen’. Het blijven echte kwajongens. Ineens duikt de stoerste en sterkste in volle vaart achter de overvliegende buizerd aan. Op weg naar het bos tegenover de tuin. De moedigste van het stel staat het hoogste in de kauwen pikorde en moet dat natuurlijk wel waarmaken. In korte tijd volgen drie dappere vrienden die bij terugkeer willen delen in het succes. De kauwen doen duikaanvallen op de veel grotere buizerd die met trage vleugelslag doorploegt. Met zijn geïrriteerd ‘kieuw-kieuw’ klinkt de buizerd als een kat.
Op de grond hippen de kauwen op twee poten tegelijk. In formatie kammen ze het terrein op zoek naar voedsel systematisch uit. Soms als ze parmantig over het grasveld lopen, is het alsof ze een hooghartig knikje naar mij maken. Ik knik voor alle zekerheid dan dankbaar terug!
