In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
In deze ‘coronatijd’ ben ik meer dan ooit buiten in de tuin te vinden. Eenmaal in de tuin dan lijkt er buiten de tuin niets te bestaan en staat de tijd stil.
Het zijn vooral de steeds herhalende activiteiten die me los laten komen van de aardse zaken. Bijzonder dat dit juist gebeurt door het bezig zijn met mijn handen in de aarde. Ik werk graag met mijn blote handen in de tuingrond. Met een steker ben ik bezig de overheersende soorten terug te dringen.
Hier ben ik in een wereld vol schoonheid waarvan ik zou wensen dat die ook buiten de hekken zou bestaan. Door bezig te zijn krijgt elk afzonderlijk plantje een kans te bloeien. Te laten zien hoe mooi het is.
Het lijkt voor mij dan ook alsof de bron van schoonheid zich in de natuur bevindt.
