In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Ik ben in de tuin bezig als ik, tegen de zon, opzie tegen een vitale grote jongeman. Hij kijkt mij aan alsof ik hem zou moeten kennen.
Mijn hersenen springen van de ene naar de andere lob. Zonder ergens een naam te kunnen vinden met een match van achtergrondinformatie. Ik stel me voor. Hij ook. ‘Thijs’. Ik had het moeten weten…
Verzachtende omstandigheid? Het is al weer jaren geleden. Samen met zijn vader hebben we een paar keer de tuin doorkruist. Ik links en rechts wijzen en Thijs, die meer weet dan ik, kijkt, vertelt en luistert gretig.
Voor even zie ik mezelf als kind in hem. Gelukkig in de natuur. Ik informeer naar Thijs zijn studiekeuze. Oef, geen studie biologie. Iets heel anders…
Het rare is dat het net voelt alsof ik tijdens mijn rondleidingen gefaald heb…
