Natuurgekwetter – editie nummer 32 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Na een regenbui ga ik het gras op. Slakken zijn pas actief als het vochtig weer is. Overal kruipen naaktslakken.
Ik zie de blik van me-vrouw Els voor me hoe vol ongeloof ze kijkt naar de restanten van nieuwe aanplant. Onmiskenbaar; slakken. Ik ben strijdbaar. Gewapend met onkruidstekertje en emmer. Aanvallen!
Ik wip de naaktslakken die ik tegenkom in de emmer. Ik bekijk de naaktslak eens beter. Ze hebben een gaatje in hun lijf achter hun kop. Dat is de ademopening maar het gat dient echt als ‘gat’. De opening is ook uitscheidingsorgaan. Ademen en poepen door één gat. Hmmm…
Ik gooi de gevangen slakken in het bos tegenover ons huis. Me-vrouw Els en ik tellen hoeveel we er vangen; zevenhonderdvijftig! Nee, ze lopen niet terug. Tenminste als je ze minimaal twintig meter ver brengt.
Wegwezen en nooit meer terugkomen!
