Natuurgekwetter – Week 21 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Verderop de Beukenlaan staat een meidoorn die in mei zwaar gebukt gaat. De bladeren zijn onzichtbaar door de witte bloemenmassa. Woorden als ‘overdadig, overweldigend en overvloedig’ zijn niet overdreven. Zo wit wordt de boom zelfs niet in een winterse winter.
Het voorjaar kust vroeg in mei de boom met zonnestralen wakker. Het jongste en meest frisse groen verschijnt en vult gaten op. Dan verschijnen de bloemen. Onstuimig. Toch lukt het me bijna niet te genieten. Het is een aankondiging van een keerpunt. Het fluistert, het is gedaan met de lente.
Het stralende wit wordt nu langzaam dof. Het frisse groen verandert in veel, massaal groen. Weg is het prille. De bloem in de knop. De belofte van wat komen gaat. Van dat alles is alras niet veel meer over. Het is zeker, mei is nu bijna voorbij en daarmee de lente…
