Natuurgekwetter – Week 50 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
De natuur is een enorme puzzel. Elk stukje is anders maar sluit naadloos op een ander stukje. Samen is het een fraai uitgebalanceerd geheel.
Neem de puzzelstukjes van de herfst en winter. Het aanbod van voedsel voor dieren is minimaal. Geen lekkere sappige rupsen, insecten of stuifmeel. Het is dus behelpen. De natuur heeft daar oplossingen voor.
Nu is er geen vlier-, meidoorn- of lijsterbes meer in de tuin te vinden. Wel hier en daar een sleedoornbes. Ondanks honger worden die niet gegeten door vogels. Hij is wrang en bitter. Na de vorst smaakt hij zoeter. Zo blijft hij keurig hangen tot dat het nog harder nodig is en er weinig anders meer is.
Zo ook de peren die nu pas van de boom vallen. Of paddenstoelen die als voedsel dienen voor slakken. Gaaf hoe goed de natuur kan puzzelen!
