Natuurgekwetter – Week 23 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Het moet al half elf geweest zijn en redelijk donker. Ik laat Mozz, onze bordercollie, uit in het bos tegenover ons. Vaste prik. Soms met een ontmoeting met een langs vliegende uil of een machtige sterrenhemel. Meestal minder spectaculair.
Als ik tegenover onze tuin langs de weg terugloop, blijven we even stil staan. Geritsel in de bosjes. Een egel?
Ineens komt daar een bunzing tevoorschijn. Hij kijkt naar ons en gaat op zijn achterpoten staan en richt zich op. Ik zie zijn witte snoetje. Zonder zich iets van ons aan te trekken steekt hij op twee meter van ons de straat over. Gaat de berm in, duikt met een plons in het water en klimt aan de andere kant weer op de oever en verdwijnt in het bos.
Mozz en ik kijken elkaar verbijsterd aan. Is dit echt gebeurd?
