Natuurgekwetter – Week 46 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Druppels rollen van de veren van de ijsvogel. Felle en helle kleuren oranje en blauw in het vroege ochtendlicht. Wat een schoonheid. De prachtige salamander die hij net heeft gevangen slaat hij net zolang op de tak waarop hij zit tot deze dood is. De ijsvogel laat hem naar binnenglijden.
Dit is de verwarrende ervaring van wat natuur is. De spagaat van verrukkelijke schoonheid die naadloos overgaat in een verschrikkelijke wreedheid. Is de natuur niet meer dan een slagveld vol met ellende? De bedelende jongen van de koolmees worden één voor één uit het nest gehaald door de gaai. De plant groeit zo snel dat hij alle licht vangt en alle planten onder hem zullen sterven.
Dood en verderf en de sterkste overwint. Dat is de natuur. Wat maakt het toch dat mijn bewondering altijd weer voor deze ellende schuift?
