In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn tuin en de natuur daarom heen. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Als ik op mijn fiets door Heerhugowaard slinger, wat ik vaak doe, kom ik mooie maar ook aangrijpende dingen tegen…
Ik ben in een schok als ik twee palen zie met daaraan wapperende dode zwarte kraaien. Kraaien teruggebracht tot vogelverschrikkers…. Afschuwelijk gezicht deze wapperende lijken maar dat is ook de bedoeling. Afschrikking. Hoeveel zwarte kraaien zullen er hier nu helemaal leven. Hoe groot en belangrijk is nu de schade aan de bloemenzaden? Het doet me gewoon zeer.
Zwarte kraaien zijn bijzondere vogels. Intelligent als mensapen. Alles is mooi aan de zwarte kraai. Het zwart glanst als een opgepoetste auto. Ook al heten ze zwarte kraai, helemaal zwart zijn ze niet. In de zon zie je een prachtige diepblauwe glans. Het mannetje en vrouwtje sluiten een huwelijksverbond voor het leven. Wanneer er één dood gaat dan is de partner helemaal van slag.
Lekker dan.
