In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn tuin en de natuur daarom heen. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Ik zit aan de ronde tafel. Schakelpunt tussen keuken, tuinkamer en tv-kamer. Maar bovenal de plek met zicht op de tuin en alles wat daar gebeurt.
Ik voel me intens gelukkig op deze plek. Dit had ik zelfs niet durven hopen. De tuin verkleurt en laat geduldig de herfst haar werk doen. Ze laat los. Bladeren dwarrelen als de wind even zucht. Er valt een last van de boom. De overheersing van het groen verdwijnt en verkleurt in oranje, geel en bruin. Geduldig wacht de boom op het volgende rukje.
Binnenkort zal er stevig aan de takken worden getrokken. Maar nu nog even niet. Nu vallen bloemblaadjes, stuifmeel, vruchtjes of zaden en bessen. Boven wordt het kaal en beneden hoopt het op. Het allermooist vind ik het diffuse licht. Soms gebundeld. Met daarin uitgelicht de meedeinende bladeren.
Mooi, mooier, mooist!
