In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn tuin en de natuur daarom heen. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Om en nabij onze nieuwe tuin staan een tweetal monumentale wilgen. Ze zijn van formaat. Vijftien meter hoog en breed?
Weinig is nog in blad maar deze twee wilgen wel. In de kale omgeving heeft hij zelfs een gele gloed. Gelijktijdig verschijnt het blad en gele katjes. Alsof er een schemerlamp aan is blijven staan. Dunne twijgen hangen naar beneden als de gordijnen in een schouwburg. Dat zie je niet veel, takken die hangen in plaats van naar de zon toegroeien. De wind doet ze heen en weer bewegen en wuiven. Of is het heupwiegen?
Dat heeft iets treurigs heeft als afhangende schouders. De stam is diep gegroefd wat hem oud en de dagen zat maakt. Last van een late winterdepressie? Ik zou hem willen roepen; ‘ houd moed, de winter is bijna voorbij, de zon in aantocht’!
Of roep ik dat nu tegen mezelf?
