In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Er is niets gezelliger dan samen met de hond in de tuin te werken.
Onze bordercollie Maggie ligt aan mijn voeten als ik onkruid wied. Het moet een romantisch beeld zijn. Af en toe werp ik een dennenappel of stok en Maggie brengt keurig terug. Als ik niet reageer drukt ze met haar neus het te werpen voorwerp dichter naar mij toe.
Zo lang als ik bezig ben blijft zij aan mijn zijde. Onuitputtelijk bedelend voor een worp. Ik betrap me er op dat ik van vrolijkheid spontaan begin te zingen. Dan gebeurt er iets opzienbarends. Maggie loopt luid huilend en blaffend weg van mij. Wat krijgen we nu? Is mijn gezang zo beroerd?
Ik probeer nog eens te zingen maar het resultaat is hetzelfde. Luid geblaf en weglopen. Daar stort ter plekke het idyllische beeld in elkaar…
