In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
De verkoop van het huis spookt steeds door mijn hoofd.
Ik merk dat er veel herinneringen opborrelen. Als luchtbellen in een bubbelbad, die omhoog borrelen en uiteenspatten. De volgenden al weer onderweg.
Ik zie ons nog de eerste dag door de tuin wandelen. Kinderen rennend voor ons uit. Achter elk hoek in de tuin avontuur. De tuin is voor de (klein)kinderen een zegening. Verstoppertje spelen. Overal verstopplekken en dan hard rennen naar het honk. Ik ontdekte daar dat ik steeds vaker meters tekort kwam…
Hutten waren de schuilplekken voor de (klein)kinderen in de tuin. Ik hoefde daar ook niet bij te zijn. Liet ze hun eigen wereld maken met al die mooie vogelgeluiden en kikkergekwaak. Ze konden verdwijnen in hun fantasiewereld en weer verschijnen.
Wat een rijkdom voor ze om zo (klein)kind te kunnen zijn….
