In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Beter wordt het niet meer, slechter wel, door meneer Parkinson.
Het tuinwerk is onmiskenbaar te veel aan het worden. Verdrietig. Enige troostrijke gedachte is dat mensen, het zullen kopen en net als wij 21 jaar geleden, op dit bijzondere plekje de tuin verder zullen vormgeven. Naar eigen inzichten en wensen. Ik loop wat vaker in de tuin rond en kijk vol melancholische gedachten.
Herinneringen schuiven uit hun laadjes als ik planten, struiken en planten tegenkom. Een hele hoofd vol. Zoals de nieuwe bewoners ook hun eigen herinneringen zullen maken. Ik zie af en toe hoe moeilijk me-vrouw Els het heeft. Het grote loslaten is begonnen. Daarom is het goed dat de dronespecialist opnames voor de verkoop komt maken. Op zijn kleine schermpje zie ik de drone omhoog gaan en de tuin steeds kleiner worden.
Langzaam wordt de afstand tussen mijn tuin en mij groter.
