In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Verwachtingsvol loop ik naar het wilde bloemenweiland. Daar gebeurt het nu.
De koude van afgelopen tijd maakt dat de kievitsbloemen ingetogen groeien en bloeien. De tuin knoopt hoogtepunten aan elkaar. Daar waar het ene gaat komt het andere maar onbetwist hoogtepunt is de explosie van de kievitsbloemen tussen het gras.
Overal hangen de bloemen te schommelen in de wind. Het hele jaar zie ik uit naar dit moment. Een veelvoud van witte en purperen koppies boven het gras waar ik ook kijk. Als ik daartussen rondloop voel ik al wat weemoed. Alles is altijd voor even. Straks verdwijnen de bloemen weer zoals ze gekomen zijn en begint het wachten op de bloei van volgend jaar.
Dat is ver weg dus het enige wat nu rest is genieten van het heden en wel met volle teugen. Reken maar dat dat gaat lukken!
