In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Mijn pet waait van mijn hoofd en dat wordt er hard achteraan rennen.
Rukwinden en turbulentie jagen hem op als een prooidier dat achterna wordt gezeten. De pet waait zich vast tegen de haag en gaat in mijn zak. Moet toch een doldwaas gezicht zijn om zo’n grijze man achter zijn pet aan te zien rennen…
Maar dit is toch wat ik wilde, lekker in de tuin de woeste wind om mijn hoofd voelen. Tegelijk neem ik de schade op want er wordt flink aan de bomen getrokken. Ze bewegen als heupwiegende dansers en maken diepe buigingen voor het geweld van de wind. Overal liggen takken met de mooiste kleurige korstmossen erop. Oude takken worden uit de bomen gerukt. Een heuse grote schoonmaak.
Met een grijze, door elkaar gewaaide, woeste haarbos stap ik weer naar binnen. Ik zie Me-vrouw Els lachen…
