In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Het zal toch niet gaan regenen…
Een bonte verzameling tuingereedschap wacht op de gebruikers. Alle tien op tijd. Me-vrouw Els gaat met een groepje naar de kweektuin. Op de knieën onkruidsteken. De rest van de groep gaat de borders te lijf.
Gesnoeide oude planten worden bij elkaar geharkt en afgevoerd naar de composthoop. Je kunt er niet eens meer overheen kijken. Klus voor klus vink ik af. Dat gaat snel!
Dan een ‘break’ in de stal. Koffie/thee en een heerlijke appeltaart. Vriendin van me-vrouw Els, Trees, kan niet helpen maar zorgt voor een enorme appeltaart. Iedereen doet wat hij/zij kan. Gezellig geklets zoemt als een zwerm hommels door de stal.
Het blijft vanmiddag droog maar ik zie wel nattigheid. Zweetdruppels. Een uitgebaggerde vijver. En als ik de tuin overzie krijg ik van al dat lieve onbaatzuchtige helpen natte ogen van ontroering.
