In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Elke maandagmiddag zitten mijn vriend Thomas en ik bij elkaar. Als Zuid-Europese oude mannetjes op het dorpsplein. Nooit verlegen om gesprek. Ik hecht aan de mening van Thomas. Hij kent mij en ik ken hem zover je een mens kunt kennen…
Ik leg hem mijn probleem voor hoe ik nu verder moet met mijn tuin nu het me te zwaar en teveel wordt. Thomas heeft een praktisch idee. Zo ken ik hem. Hij heeft goede kennissen met een grote eigenzinnige tuin. Misschien leidt het tot werk ontlastende inzichten?
Reden elkaar te ontmoeten in hun tuin en later in de onze. De collega-tuinman laat de tuin zijn natuurlijke gang gaan. Zonder veel ingrijpen, hooguit wat begeleiden. Alles draait om de durf de natuur haar gang te laten gaan.
Ik zie het voordeel in de keuze voor een echte natuurtuin maar ben ik al toe aan het vrijwel helemaal loslaten?
