In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Herfst is een tijd van melancholie. Hoe was het tuinseizoen? Maar ook de tijd van de plannen. Hoe nu verder?
Dit jaar zweeft deze vraag meer dan ooit door de tuin. Ook al ben ik nog maar vijfenzestig, ik zie wel dat ik zo niet verder door kan gaan. De tuin is te groot, elf duizend vierkante meter. Ik zie me-vrouw Els te vaak zorgelijk naar mij kijken als ik een reuze project doe. Maar erger is dat het mijn lijf afhaakt. Dat wil je niet hebben en natuurlijk zeker niet met zo’n tuin.
Dus zoeken we naar makkelijker onderhoud en andere doelen. Gaan we de tuin drastisch veranderen? Het tuinwerk verminderen door in te grijpen en grote klussen om te zetten naar minder tuinwerk? Of de tuin nog natuurlijker te laten worden.
Er zal veel gaan veranderen maar u blijft mijn deelgenoot.
