In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
De bomen en struiken, zoals meidoorns, hangen tjokvol met hun bessen. Tussen de takken hangt een rode gloed.
Groepen vogels dwarrelen van tak naar tak. Ze rispen ze zoals wij vroeger de aalbessen met vork van hun steel ontdeden. Geen bes bleef achter! Als ik terug van vakantie kom ontdek ik boven op het raam een veer en een rood stukje, ja wat eigenlijk? Bes? Ik moet er meer van weten en ga naar beneden.
Tot mijn grote schrik liggen daar drie dode vogels. Twee jonge lijsters en een merel. Bijna op een hoopje. Het kan niet missen of de sperwer is hiervan de oorzaak. Onverwachts gaan ze achter een vogel aan, in een doldrieste jachtvlucht. Ook andere vogels schrikken op en vluchten. De vogels vliegen tegen het raam en moeten hun angst met de dood bekopen.
Het is een kleine tragedie.
