In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Ik sta vaak in mijn tuin naar boven te kijken naar de luchten en het licht. Mooie wolkpartijen tarten mijn verbeelding. Ja, ik zie en herken er van alles in.
Niet alleen speelt het met de fantasie, ook wordt soms op vroege ochtenden en of avonden de kleurdoos omgekieperd. Pastelkleuren als oranje en paars kleuren de hemel. Of witte wolken drijven voorbij op het blauw. Soms verkleurend naar loodgrijs of inktzwart. Regelrechte spektakel.
Ik zet er een stoel voor klaar. Al omhoog kijkend vraag ik mij af hoe hoog mijn tuin eigenlijk is? Tot het oneindige? Door het zwarte gat en dan rechtsaf? Ik zoek op internet naar een antwoord. Een simpel antwoord is niet snel gegeven. Dus laat ik mij bezighouden met me te verwonderen wat ik vanuit mijn tuin zie. Dat is een immense kudde schapen.
Voor vanavond is dat genoeg!
