In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Langs de weg in de berm staan witte parapluutjes. Het zijn de verfijnde schermbloemen van het fluitenkruid. Ik word er blij van.
Toch is het niet altijd wat het lijkt. Er zijn veel schermbloemen die lijken op het fluitenkruid, verraderlijk veel zelfs. Dat zou niet erg zijn als er ook niet zeer gevaarlijke types tussen zitten.
In mijn tuin lijkt bijvoorbeeld het heerlijke kruid Roomse kervel er heel erg op. Dat kan geen kwaad, het is anijsachtig en goed te eten. Ook inheemse berenklauw en engelwortel lijken. Uitkijken wordt het voor de gevlekte scheerling met haar vlekjes op de stengel, vindplaats vaak bij water. Echt gevaarlijk en zelfs dodelijk. Weet wat je eet!
Veiliger is dan maar fluitje maken van het fluitenkruid? Op youtube kun je zien hoe dat moet. Maar wat ik ook probeer, geen geluid uit te krijgen… Ik blijf oefenen!
