In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden. Prachtige foto is gemaakt door Jan Stok!
De fut is uit de tuin verdwenen. Slap hangen plantenresten over elkaar heen. Vermoeid en der dagen zat. Zo gaat het in de herfst.
De aanblik ontneemt energie. In plaats van dat het je zoals altijd hier, overmoedig en euforisch maakt. Nu loop ik vermoeid kijkend, met de handen in de zak en zintuigen gedoofd doelloos rond. Op zoek naar wat laatste bloei. Ik zie een gaura, salvia, haviksbloemen en ijzerhard als laatsten wat bloemrijke troost rondstrooien.
Het is vooral stil, erg stil, in de tuin. In het voorjaar is het een zangfestival met de mooiste melodieën. Verrukkelijk. Nu is er daverende stilte. Alsof de adem wordt ingehouden. Maar dan ineens wordt die stilte doorklieft. Een ekster vliegt krassend, schetterend en klapwiekend door de tuin.
Alle zintuigen veren in één klap op. Ik ben weer helemaal bij de les!
