In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
We noemen een oppervlakte in onze tuin het wilde bloemenweiland. Wat daar wild aan is? Alles wat er aanwaait mag daar ‘in principe’ blijven staan. Zoals geraniums, de gele bloemen van de Griekse alant, een look die op drumstokken lijkt.
Er zit een voorspelbaar patroon in de begroeiing. In april staat het weiland spectaculair vol met kievitsbloemen. Dan volgen de wilde orchideeën en pinksterbloemen. Opgevolgd door een aaneengesloten veld van boterbloemen met de kleur van roomboter. Tenslotte de prachtig bloeiende aren van de heuphoge grassen.
Dan volgen de inheemse berenklauwen (niet de reuze berenklauw!). Ze verspreiden zich als een plaag. Het zijn enorme insectenlokkers. Het weiland zoemt en danst en is een paradijs voor deze insecten. Overheersende soorten dring ik terug door zaadoogsten en veelvuldig maaien.
Weemoedig stel ik vast dat het wilde bloemenweiland dan een stukje minder wild zal zijn…
