In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Het gaat enorm snel met onze bordercollie Mozz. Hij is erg ziek zonder perspectief. Van nog een aardige rondwandeling naar alleen maar slapen en opstaan voor doen van zijn behoeften gaat in twee weken. Het leven heeft niet veel anders meer te bieden dan pijn.
De dierenarts komt om hond uit zijn lijden te verlossen en doet dat uiterst respectvol voor Mozz en baas. Een stap naar voren voor de injectie en weer een stap achteruit om te verdwijnen als achtergrond.
Het is voorbij. Niet langer meer mij altijd volgen door de tuin. Zijn waar me-vrouw Els is en of ik ben. Altijd uitdagen te spelen. Onvermoeibaar. Zondag begraven we hem in de tuin. De plek waar hij zich altijd zo gelukkig en veilig voelde.
Eenmaal in zijn graf gelegd horen we ineens de kerkklokken luiden. Wat een mooie groet!
