In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Het voorjaar begint met het frisgroene blad van de meidoorn. Mei loopt nu ten einde en de meidoorn raakt fanatiek in bloei. Knap laat dit jaar door de voortdurende koude lente.
Nu hangt de boom barstensvol witte bloempjes. De takken buigen onder het gewicht. Tussen al het groen lijkt het wel een bruid in haar witte bruidsjurk. De boom zoemt van de honingbijen.
Aan de takken zitten venijnige doornen, de naam meidoorn zegt het al. Snoeien is dan ook een riskante klus. Maar deze stekels zijn juist ook zijn kracht. Vogels en egels kunnen prima schuilen en nestelen.
Vroeger waren het ideale erfscheidingshagen, kilometers lang. Nu wordt er al snel gekozen voor kant-en-klaar schuttingen. Geen egel of vogel heeft daar plezier van. volgens mij ook geen mens. Dus terug naar de meidoornhaag.
Bevalt de kleur niet? Ook leverbaar met rode bloemen!
