In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
De vogels kwinkeleren. Ze hangen hun lied op tussen de bomen. Net als de lentegroene blaadjes, die overal zijn.
Als jonge snaak dwaalde ik op de weilanden op zoek naar nesten. De baltsroep van kievit, grutto en tureluur begeleidde mijn pad. Ik was een meester in het vinden van die nesten. In de tuin zijn daar geen kievitseieren te vinden maar wel de kievitsbloemen die daar op lijken. Een goed alternatief. Zeker als een weiland ermee vol staat.
De magnolia heeft prachtige bloemklokken en ik weet dat ik er nu van moet genieten omdat dit ook weer snel voorbij is. Ik probeer de geur van de magnolia op te snuiven nu het nog kan. Al snel zullen de bloembladeren aan zijn voeten liggen.
Uiteindelijk gaat alles voorbij. Niets is voor altijd. Maar is dat erg als je dat van tevoren weet?
