In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Als ik alle oude plantenresten van de bloemborders hark geef ik ruimte aan het nieuwe groen. De kale borders zien er heerlijk veelbelovend uit. Ik voel opwinding over het idee dat straks de bloeiende borders over het pad gulpen van uitbundigheid.
Het opharken van de plantenresten is een ware klus. Kruiwagen na kruiwagen voer ik af richting composthoop. Bij zo’n grote tuin is de keuze van een plek van de composthoop altijd fout. Je zit altijd ergens heel ver vandaan. Dus meters maken met de overvolle kruiwagen. De compoststapel groeit me zelfs boven het hoofd. Als ik klaar ben begint de omgekeerde route.
De plantenresten van vorig jaar zijn redelijke compost geworden. Het ‘zwarte goud’ noemen ze dat. Dat gaat terug over de borders. Met de nieuwe compost voedt je de bordergrond weer.
Ronduit een prachtig staaltje kringloop.
