In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Het is leuk om in je tuin wat te raden over te laten. Niet in één oogopslag alles overzien. Daarom is er in de tuin een geheime tuin.
Je zou de ingang zomaar voorbij kunnen lopen. Dat zou jammer zijn. Als je binnentreedt kom je in een ruimte met rondom hoge Oostenrijkse dennen. Overwoekerd met klimop en aan de voeten water en verschillende soorten varens. Er heerst een sfeer als in een kathedraal. Je komt hier vanzelf tot rust. Een bankje nodigt uit tot zitten.
Als je goed rondkijkt zou je een houtenbeeld kunnen ontdekken. Een mooi moment van niet zoeken maar tegenkomen. Verscholen maar aanwezig staat daar de ‘zwangere engel’. Het sublimerende symbool van vrouwelijkheid. Op het bankje kun je zitten en met haar praten. Net als de vogels hier fluiten.
Het is een geheime tuin dus niemand die je hoort…
