In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Als ik afgelopen weekend in de tuin door de sneeuwruggen ploeter schiet daar ineens een houtsnip voor mijn voeten weg. Met zigzaggende vliegbewegingen ontvlucht hij mij.
Wat is dit toch een mooie vogel zeg. Houtsnip zou daarom beter ‘goudsnip’ kunnen heten. Later zie ik er zelfs twee waarvan er één de stal een stukje inloopt. Kou dringt vogels dichterbij de mens en dat is genieten. Alleen voor de mens denk ik…
Ineens is het anders. Overrompelende dooi. De sneeuw verdwijnt voor je ogen. Plassen verschijnen in de tuin. Overal is water. De koude zonnige dagen afgelopen weekend brachten veel plezier. Me-vrouw Els maakten lange wandelingen langs kanalen vol met blijheid.
Vanaf de kant gezien schaatsten daar hoofden voorbij. Hun onderlijf onzichtbaar door de rietkragen. Ineens is het allemaal weg. Een herinnering. Jammer maar in de tuin hoor ik de vogels nu wel jubelen.
