In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
In de tuin voel ik me een hele Piet. Ik zet de tuin naar mijn hand. Ik bepaal hoe de tuin er uit ziet. Tenminste, dat denk ik. Ik besluit. Ik grijp in of laat gaan. Allemaal volgens het ‘grote tuinplan’.
Toch ben ik soms in verwarring. Gaat de tuin haar eigen gang. Ben ik wel de hoofd tuinman of is dit een illusie? Ik moet er aan denken als ik zie wat corona doet met ons. Het gooit al onze plannen overhoop of nog erger.
Als ik in het donker door de tuin loop, de maan en sterren schijnen, voel ik me nederig, kwetsbaar en klein. Is dat niet precies wat we zijn als mens? Ik ga dit komende jaar meer dan ooit dankbaar zijn voor al dat wat mooi is in mijn leven.
Want niets is vanzelfsprekend, dat blijkt wel.
