In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Er zijn in de tuin van die overweldigende momenten. Wonderschoon. En zeker niet op de momenten dat je het juist verwacht. Het onverwachte is juist wat overrompelt.
Het geluk ligt niet in groots of veel. Het kan je zomaar overvallen. Een heftige regenbui. Het water valt loodrecht naar beneden. De regenmeter vult zich rap. Bellen op de plassen. Te weinig bladeren om goed onder de bomen te kunnen schuilen. Dus maar gelaten afwachten. Het is een korte bui.
Alsof iemand op de lichtschakelaar drukt wordt het in één moment van donker weer licht. De zon strooit zonnestralen. Maar het mooiste moet nog komen. Ondanks het najaar is daar een vogellied. Onmiskenbaar de roodborst. Ingetogen zevert hij wat voor zich uit terwijl de tuin nadrupt.
Het zachte lied vult toch de hele tuin en maakt dat ik me diep gelukkig voel.
