In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Ik heb een haat-liefde verhouding met onze klimroosjes.
Ze slingeren zich omhoog in de Oostenrijkse dennen als apen en zoeken houvast met hun doornen. Als ik een paar waterloten eruit knip vergrijpt de roos zich aan mij. Lostrekken wordt een worsteling. Van kwaad tot erger. Met scheuren in kleding en bloedend kom ik tevoorschijn.
Er is nog meer irritatie. De klimroos, Kiftsgate, bloeit slechts twee weken. We hebben meegemaakt dat de roos voor onze vakantie in knop stond en uitgebloeid was toen we terugkwamen. Ondankbaarheid voor de goede zorgen.
Maar er is ook veel goeds. De overdaad van duizenden witte roosjes bijvoorbeeld. Het lijkt wel of er uit de bomen een enorme waterval stort met opspattende witte koppen. In de vroege avond hangt er een zachte, zoete, zalvende geur. Ja, dat vergoedt alles.
Zoals echte liefde ook een stootje kan hebben!
