Natuurgekwetter – editie nummer 2 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’ .
Ik vind op mijn houtstapel veel vogelpoepjes. Ik kijk langs de muur omhoog naar de nok van het dak waar dit vandaan moet komen. Niets te zien… Maar ik heb recent een artikel over een onderzoek gelezen van bij elkaar slapende boomkruipers op dergelijke plekken.
Als vogel zie je vaak de boomkruiper eenzaam tegen een boom op klimmen. Maar ’s winters in de nacht heeft hij om te overleven de warmte van zijn soortgenoten hard nodig. Ze kruipen dicht tegen elkaar aan.
’s Avonds keer ik terug met een lamp en waarachtig. Het lijkt wel zo’n enorm harige grote spin, een tarantula, maar het is een groepje lichaamswarmte delende boomkruipers.
Vaak zijn in de slapende groep er een paar die waakzaam blijven. Afhankelijk van hun positie schakelen ze hun linker- of rechterhersenhelft uit.
Dan voel je je ’s morgens wel heel letterlijk ‘voor de helft uitgerust…’
