Natuurgekwetter – editie nummer 34 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Het is dagenlang veel te heet om in de tuin te werken. Mijn oplossing daarvoor is even doeltreffend als effectief. Ik sta om half 7 in de tuin, werk totdat de zon zich opdringt en stop dan. Me-vrouw Els doet mee. Of doe ik met haar mee? Hoe dan ook we staan er wel.
Ik verricht wat stevig snoeiwerk in de natuurlijke vijver. Ik heb plezier van de kleine plonsjes van mijn stappen in het water. De Kempische heideschapen van me-vrouw Els liggen verderop rustig te herkauwen. In de verte zie ik de molen van Hensbroek.
De zon komt op en doopt alles om mij heen in een oranjegloed. Steeds nadrukkelijker. Damp ligt als een dekbed op het veld. Geen mens te kijk. Vogels zingen.
Er klinkt melancholie door van een prachtige voorbijgaande zomer en een eerste zweem van herfst…
