Natuurgekwetter – editie nummer 28 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
In mijn kijkhut zit ik er boven op. Ik zie het van ver af aankomen. Afscheid.
Eerst de verliefde ijsvogels die gaan paren. Eieren en broeden. Dan volgt het mooiste gedeelte. De ouders gaan de jongen voeren. Ze vliegen elk kwartier zeker, af en aan. Prachtige jonge visjes in de snavel. Licht spat uiteen op de witte natte voornbuikjes. Het oranje en fluorescerende blauw van de vogel doet de rest. Adembenemend.
Na een eerste broedsel is nu ook het tweede broedsel klaar. Buiten het nest worden ze hooguit nog een paar dagen bijgevoerd. Dan volgt een hardvochtig afscheid. Wegwezen. Ouders jagen de jongen uit hun territorium.
Volgt nog een derde broedsel? Het voelt nu rond de vijver alsof alle leven is verdwenen. Doods. Ook niemand met telelens in de kijkhut. Naast de ijsvogels blijken ook al mijn vrienden verdwenen…
