Natuurgekwetter – Week 3 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Elk jaar kan ik intens verlangen naar de eerste echte sneeuw. Elk jaargetijde kent zo’n moment. De eerste lentezon voelen op je voorhoofd. Het jubelen van de lijster in de zomer terwijl de avond inzakt. Of het moment waarop de zomer omgaat in herfst. Je ruikt het, het licht verandert, precies kan ik er niet de hand opleggen. En dat is ook weer mooi. Het zijn de troefkaarten van de natuur.
En nu dan de eerste sneeuw… Het begint al met de vlokken. In tegenstelling tot een hagelbui is de grootse stilte het meest indrukwekkend. Het sneeuw dat blijft liggen dempt het geluid. Alles ziet er bij toverslag anders uit. Helemaal als sneeuw plakt aan de takken. Dan het lopen door de sneeuw. Dat kraken. Het voelt alsof je een nieuwe wereld instapt. Kinderen willen buitenspelen. En ik met hen!
