Natuurgekwetter – Week 48 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Elk jaar is het voor mij weer een mijlpaal. Het moment waarop ik buiten rondloop en een aangename koude voel. Net of ik kennismaak met de vorst. Een eerste, weliswaar voorzichtige, ontmoeting met de winter. Ik heet hem een warm welkom.
Klinkt best raar… De herfst betekent vaak regen en grijs weer. Winter kent koude heldere dagen. ’s Avonds laat ik de hond uit en dat kunnen zomaar de mooiste momenten worden. Een heldere sterrenhemel…
Gretig als een klein kind kijk ik naar boven. Van ster naar ster. Overrompeld door de grootsheid en mijn nietigheid. En altijd dringt zich dan die vraag op; ‘waar begint het heelal en eindigt het?’. Mijn nietigheid voelt als een antwoord op levensvragen.
Het is voelen, het heeft niets van weten. Bij de eerste echte kou word ik van verlangen naar de sterrenhemel al warm.
