Natuurgekwetter – Week 4 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Het leven in de tuin volgt ons levenspad. De geboorte en het opgroeien is het voorjaar. De zomer is onze volwassenheid. Vitaliteit. In de herfst trekt de natuur zich terug. Het wordt ‘minder’. In de winter eindigt alles. Je zou voor elk jaargetijde twintig jaar kunnen nemen.
Ik denk er aan omdat mijn schilderleraar Rien van Holland is overleden. Elke maandag vijftien jaar lang schilderde ik bij hem vogels uit mijn tuin of hoofd. Mijn verbinding met die vogels maakt dat ik ze kan laten leven. Zoals Rien een mens kon schilderen en de persoon het in zijn wezen is.
Ik kijk naar mijn schilderij ‘afscheid van de vogelman’. Rien vloog door het leven als een vogel. Niet te vangen in een hokje. Op de schilderij de seizoenen in de kleuren en nemen de vogels afscheid. En ik met hen!
