In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn tuin en de natuur daaromheen. Kleine verhalen van maximaal 150 woorden.
Sperwers voelen zich thuis in tuinen en parken. Het verbaast mij niets daarom regelmatig de sperwer in onze tuin te zien. Ze achtervolgen hun prooi met onwaarschijnlijke snelheid zonder struiken of bomen te raken. Ze zijn ongelooflijk wendbaar en met militaire precisie volgen ze hun prooi met een verrassingsaanval. Vaak laag over de grond.
Ook zitten ze in de boom en loeren geduldig op hun toekomstige prooi bijvoorbeeld druk bezig zich te voeden op de vogelvoedertafel. Vluchten is dan geen optie meer. Vandaag is het anders. Ik zit in de tuin en zie de sperwer landen op het gras. Vervolgens zie ik een groepje eksters op een halve meter van de plek landen. Hangjeugd.
Met elkaar delen ze plaagstoten uit die de sperwer stoïcijns negeert. De eksters zijn vervelende sarrende kwajongens. Als de sperwer het zat is verdwijnt hij zoals hij gekomen is.
Zonder op of om te kijken.
