In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn tuin en de natuur daarom heen. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Afgelopen week was het ’s avonds broeierig. Het einde van een benauwde zomerdag.
Reden om nog even buiten in de tuin te zitten of hier en daar wat te doen. Niet teveel want het zweet breekt je uit. Ineens horen we boven ons luidkeels klagend jammeren. Ik vermoed stormmeeuwen maar ze vliegen hoog. Enorme aantallen. Ik schat zeker ruim honderd. Steeds hoger klimmend alsof ze omhoog gezogen worden. Ze jagen, maar op wat?
Ze zitten achter de vliegende mieren aan. Koninginnen en mannetjesmieren tijdens de zogenaamde bruidsvlucht. Onnoembaar veel mieren krijgen vleugels om achter de nieuwe koningin, die haar nest verlaat, aan te kunnen gaan en haar te bevruchten. Dan is het ineens over. De meeuwen dalen en banjeren nog wat over het grasveld in de tuin.
Even later lijkt het alsof er nooit iets gebeurd is en is de rust volledig hersteld.