In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn tuin en de natuur daarom heen. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Mijn neuroloog heeft mij aangeraden veel te bewegen. En dat doe ik dus. Hond flink uitlaten en veel fietsen. Ik fiets door weilanden. De plek van mijn jeugd.
De vogelroep van de grutto’s en hoog in de lucht de leeuweriken die al zingend omhoog klommen op een denkbeeldige ladder in de lucht. De sloten kregen extra aandacht. Vaak waren daar bijzondere vogels te spotten. Ik zag regelmatig een tafel- of slobeend maar nu niet meer.
Ik kom nu vaak soorten tegen die ik toen nooit zag. Ze zijn nu doodgewoon, zoals de zilverreiger of een krakeend. Hetzelfde gebied maar wezenlijk anders. Alleen de tijd is voorbij gegaan en die gumt uit en voegt toe. De verandering is eigenlijk de enige constante factor of we dat leuk vinden of niet.
Ik ervaar een verlangen naar wat was en dat zal ook zo blijven maar niets veranderen.
