In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn prachtige tuin. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Er zijn van die klussen waarin ik geen zin heb omdat ze nogal ingrijpend en heftig zijn. Vandaag heb ik alle moed verzameld en mijn (pleeg)kleinzoon Christiaan komt helpen. Dit maakt de drempel de uitdaging aan te gaan lager.
De takkenrillen spelen een belangrijke rol in mijn tuin. In praktische zin om zodoende het snoeihout in af te voeren en de natuur help je er fantastisch mee. De ril, een vlucht-, schuil- en nestelplek voor egels, muisjes en heel veel soorten vogels, is verzakt.
We ontmantelen de ril, verleggen alle oude takken, slaan nieuwe steunpalen. We werken hard en hebben plezier met als resultaat weer een strakke in plaats van verzakte takkenril. Als het eind in zicht komt heb ik het wel gehad en gezien. Christiaan verblikt of verbloost niet. De afstand in jaren begint nu door te tellen.
Onmiskenbaar…
