Natuurgekwetter – Week 48 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Herfst. Overal hangt een rottende geur als een geursluier om mij heen; dood en verderf. De tuin lijkt wel een slagveld. Alles hangt schots en scheef. Alsof er een storm gewoed heeft. De aanblik is treurig.
Ik zie een heggemus scharrelen tussen hangende stelen en gevallen bladeren. Het komt nu aan op beter kijken. Je moet beter je best doen je te verwonderen maar dat lukt zonder problemen.
Uitgebloeide planten hebben prachtige zaaddozen. Kijk eens naar de Phlomis, net een etagère die gebruikt wordt bij een high tea… Ik zie zelfs een kleine gele papavertje in bloei.
Verderop loop ik tegen een druipende inktzwam op. Precies op het ultieme moment. Lange druipers als de snotneus van een klein kind. Druppels op zijn steel. Schoonheid met een hoedje.
Zo strooit de herfst niet alleen met bladeren maar wisselt het af met prachtige momenten.
